بررسی غلظت آترازین در رسوبات و گیاه نی (Phragmites australis) تالاب بین‌المللی شادگان در فصل پاییز سال 1390

تالاب بین­المللی شادگان از مهم­ترین تالاب­های کشور و جهان است که در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی غلظت سم آترازین در رسوب و گیاه نی تالاب و ارایه راهکار­­هایی در جهت حذف و یا کاهش این سم در تالاب می­باشد. روش انجام به­صورت مقطعی آزمایشگاهی است و 6 ایستگاه به منظور نمونه­گیری از طریق بازدید­های میدانی و مطالعه نقشه­های 250000/1 انتخاب گردید. نمونه­گیری در فصل پاییز 1390 صورت گرفت. استخراج سم از گیاه و رسوب با استفاده از محلول n هگزان و دستگاه سوکسله انجام و سپس با استفاده از دستگاه GC_NPD اندازه­گیری شد. غلظت آترازین در نمونه­های رسوب کلیه ایستگاه­ها و نمونه گیاه تمامی ایستگاه­ها به­جز ایستگاه شماره 4 بیش از 3 پی ­پی ­بی به­دست آمد. نتایج نمونه­گیری درمحیط رسوب روند رو به کاهش میزان آترازین از ایستگاه سلمان فارسی به سمت ایستگاه شماره 4 را نشان می­دهد. این روند به نیمه­عمر آترازین، میزان شوری رسوبات، میکروارگانیسم­های تجزیه کننده سم در محیط، عمق آب و مواد آلی موجود در خاک بستگی دارد. باید خاطر نشان کرد آژانس حفاظت محیط زیست و سازمان بهداشت جهانی سازمان استاندارد و تحقیقات صنعت ایران حداکثر غلظت مجاز آترازین را به­ترتیب 3، 2 و 2 میکروگرم بر لیتر اعلام نموده است. میزان غلظت سم در گیاه به­طور مستقیم تحت تآثیر میزان سم در رسوبات تالاب قرار دارد. به­طوری­که با کاهش میزان سم در رسوبات میزان غلظت سم در گیاه کاهش و با افزایش سم در محیط رسوب تالاب، غلظت آترازین در نی افزایش می­یابد از مهم­ترین روش­های حذف و یا کاهش آترازین می­­توان به روش­های زیست پالایی اشاره کرد.